نوع ساختمان از روی اسم آن مشخص نیست. دَخمه یا دُخمه معمولا به مکانی اطلاق می شود که مکانی برای مردگان است. بطور مشابه در متون قرون وسطایی زرتشتیان، واژه آستودان نیز وجود دارد اما امروزه به معنای محلی برای نگهداری استخوان مردگان است. در استان های یزد و کرمان واژه فنی دمه یا دما وحود دارد. در هند واژه "دونگروادی" مورد استفاده قرار گرفت از زمانی که ساختمانی بر روی تپه ای با همین نام ساخته شد. واژه داگداه در متون هم ایران و هم هند وجود دارد اما در هند قرن بیستم، بمعنای پایین ترین درجه آتش سوزی معبد (معبد آتش) است. در سنت زرتشتیان ایران، برج ها در بالای تپه یا کوه های کم ارتفاع، در نقاط بیابانی دور از مراکز جمعیت ساخته شده اند. در اوایل قرن بیستم، زرتشتیان ایران به تدریج استفاده خود را از این محل ها متوقف کردند و به ترمیم آنها پرداختند.